Dopiero co pisaliśmy o przedłużającym się przekazywaniu skargi do NSA. No to teraz pełny opis:
W lipcu składaliśmy (w innej sprawie) skargę do WSA. Jednak ku naszemu zdziwieniu w październiku dostaliśmy informacje, że nie ma wszystkich dokumentów i należy je uzupełnić. Wszystkie dokumenty, o które Sąd nas poprosił były wysłane. Po trzech miesiącach leżakowania skargi, okazało się, że jakimś dziwnym trafem dokumenty zaginęły. Złożyliśmy pisemną skargę do Prezesa Sądu i by nie przedłużać sprawy dosłaliśmy niezbędne dokumenty.
Składając skargę z poprzedniego wpisu, nauczeni doświadczeniem wysyłają zażalenie na decyzję WSA do NSA z pełnym pietyzmem przygotowaliśmy wszystkie niezbędne dokumenty, aby nie było powodów do sztucznego przeciągania działania przez NSA. Komisyjnie (członkowie Stowarzyszenia) zapakowaliśmy dokumenty do koperty z wyszczególnionymi załącznikami i wysłaliśmy do Sądu.
Mija trochę czasu i… dostaliśmy pismo, że brakuje dwóch dokumentów. Dziwnym trafem nagle zabrakło podstawowych najważniejszych dokumentów, które zostały przesłane. Rano umówiliśmy się z dziennikarzami i dodatkowo interweniowaliśmy telefonicznie w Sądzie. Po mało przyjemnej rozmowie okazało się, że jednak dokumenty wymagane ODNALAZŁY SIĘ! Telefonicznie Pani kierownik oznajmiła, że jednak nie będzie potrzeby przesyłania dokumentów.
Nie wchodząc w dalsze szczegóły rozmowy, teoretycznie brakujące dokumenty złożyliśmy jeszcze raz, bojąc się, że Sąd odrzuci w całości sprawę z powodu brakujących dokumentów (mieliśmy tylko ustne zapewnienia Pani kierownik).
Od października 2016 już dwa razy jakimś dziwnym trafem przy sprawie MPO giną dokumenty w NSA. Trudno nam uwierzyć w takiej sytuacji, że działania Sądu w tej sprawie są bezstronne, a zaginięcia dokumentów przypadkowe. Szczególnie, kiedy w drugim przypadku nagle po interwencji telefonicznej i informacji, że robimy spotkanie z dziennikarzami w tej sprawie dokumenty nagle się odnajdują.
Tak wygląda rzeczywistość z jaką musimy walczyć. Niech wszyscy wezmą sobie naszą historię do serca. Kto wie czy za miesiąc, kwartał, rok nie znajdziesz się w podobnej sytuacji. I przekonasz się, że instytucje, które zgodnie ze swoimi nazwami, statutami, misjami mają chronić Ciebie, zwykłego obywatela przede wszystkim chronią same siebie, przed koniecznością podjęcia skutecznych działań.